Rruga Badra /poezi nga Kolec Traboini

 

RRUGA BADRA

Lexova dëshminë e një agjenti në gazetë
e  ndjeva diellin e fëminisë sime të rrëzohej

sepse kam pas një andërr të virgjën 

magji fëminije
rrugën teme me një hanë 

që derdhte ar mbi të dimënverë
me një lule dorëzojë 

që në oborrin e shtëpisë së 

Dom Lazër Shantojës, në çdo muzg 

të pushkatuemin qante.
E për atë Zot, ende e kam fëmininë në atë rrugë
në ato shtëpi, në ato oborre me luleborë
në ato mure me shermashek e shebojë.
Kam pas një dashuni 

që nuk ma vrau dot kurrkush
për muret e Rozafës, lumin e Bunës,  

Drinin plak, Taraboshin, Maranain e Cukalin
e imazhin e Barletit e Idromenos 

tek ngjiteshin e zbrisnin kalldrameve të kalasë 

deri sa  me dëshmitë e veta si urithi 

që nëntokën gërmon

u shfaq spiuni mirditas, Mark
e të thotë - e vraftë zoti, të thotë:

e kam pas bazën në rrugën Badra.
…Ende sot, dorëzoja 

në oborrin e Dom Lazër Shantojës qan
dorëzoja në oborrin shtëpisë së përgjakun 

në rrugën Badra, që spiuni Mark 

kërkon sërisht e pafundësisht

ta rivrasë.

KOLEC TRABOINI

nga vëllimi poetik "Trinia ime" 

Tiranë - Boston 2006